Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕ ΖΑΧΑΡΑ

Είμαι ευτυχισμένη που φεύγω, που θα βρεθώ με τον άντρα που αγαπώ, όμως κάτι με κρατά εδώ. Κάθε παιδί είναι μια άγκυρα. Όσο και να θέλω να σαλπάρω για κάπου αλλού, οι άγκυρες με γυρίζουν πίσω, με κρατούν σταθερά στο λιμάνι. Κι εγώ έχω τρεις άγκυρες. Με δένουν τα όνειρα, οι ελπίδες, οι προσμονές όλης μου της ζωής.
Μια μέρα ξέσπασε μεγάλης έντασης καταιγίδα! Προκάλεσε μεγάλη θαλασσοταραχή. Οι βαριές άγκυρες κουνήθηκαν από τη θέση τους, η μικρή μου βάρκα μετακινήθηκε σα μεθυσμένη αρκετά μέτρα παραπέρα, αναδεύτηκε επικίνδυνα, κόντεψε να αναποδογυρίσει και να βουλιάξει. Μέσα από τον σκουρόχρωμο αμμώδη βυθό της ψυχής μου, ανάμεσα σε εξωτικά κοράλλια και θαλάσσιους ιππόκαμπους, αναδύθηκαν όλα όσα ήταν θαμμένα βαθιά μέσα μου. Οι άγκυρες είναι ακόμα σφιχτά δεμένες πάνω μου, ακολουθούν τη ρότα μου, καθώς ένα δυνατό ρεύμα με οδηγεί έξω από το απάνεμο λιμάνι. Δεν μπορούν να με κρατήσουν άλλο ακίνητη. Τις συμπαρασέρνω στο ταξίδι μου.
Η βάρκα μου είναι ένα αταξίδευτο, μικρό σκαρί, εύθραυστο και ακατάλληλο για ταξίδια σε μεγάλες θάλασσες. Ωστόσο, έχει ξεκινήσει το ταξίδι της χωρίς να έχει πια γυρισμό. Ελεύθερη. Μπορεί να χαθεί, ίσως να καταποντιστεί πολεμώντας με θεριά πάνω από τις δυνάμεις της. Πηγαίνοντας κόντρα στα κύματα ενός νοτιά που θέλει να με ρίξει εκδικητικά στα βράχια"
Καλημέρα με Ζαχάρα, η θύελλα της καρδιάς, εκδ. Ελληνική Πρωτοβουλία

Καφές στη χόβολη, υγρασία που περνάει από το τζάμι, τα πουλιά που κούρνιασαν νωρίς τούτο το χειμωνιάτικο απόγευμα... Και μια γλύκα, σερπέτι η ματιά σου Αφιερώμενο στους ανθρώπους που δημιουργούν ουρανούς για τα ταξίδια της ζωής μας