Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

ΜΑΡΘΑ


-Τι είνα η ζωή μάνα;
-Ένας σπόρος που φυτρώνει, μεγαλώνει, ανθίζει και μαραίνεται θυγατέρα μου.
-Και η αγάπη; Μαραίνεται κι αυτή;
-Σαν νιώσεις την καρδιά σου να χτυπά πιο δυνατά, κράτα τον χτύπο αυτό φυλαχτό. Πιάσε το χέρι του, σφίξε το και μην το αφήσεις ποτέ. Πόσος χρόνος θα σου δοθεί κανείς δεν ξέρει. Μη φοβηθείς. Ζήσε το ακόμα κι αν το
τελευταίο αστέρι στον ουρανό σβήσει.

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ


Μια νότα απαλή, μια νότα επίμονη και γίνεσαι ο κόσμος μου όλος. Χωράς τον πόνο, πλάθεις τη στιγμή, φυλακίζεις την ανάσα. Οι φτερούγες σου το δικό μου καταφύγιο στον ουρανό. Ο χρόνος σου ανήκει. Πέρασμα γίνεσαι στο δείλι της καρδιάς.