"Η εμπιστοσύνη είναι δύσκολος σπόρος. Φυτρώνει σε παράξενα μέρη και δύσκολα βγάζει βλαστό και φύλλα... Κι αν μια φορά τον αγνοήσεις,
θα ψάξεις πολύ για να τον ξαναβρείς....''
Καλή μας Κυριακή... αντάμα με τα χελιδόνια της αυλής.

Καλό μας βράδυ

"Κι ο λογισμός έχει κάτι ανήλιαγα στενά σοκάκια,
σαν τα διαβαίνεις γδέρνεται η ψυχή σου.
Βουλιάζω μέσα σου, μα δεν έχω τη δύναμη να κρατηθώ.
Πικρή η θάλασσά σου και τόσο γλυκιά η αγκαλιά σου''
(17/03/14 Μάρθα Πατλάκουτζα)

Μια υπέροχη βδομάδα να έχουμε...
Συννεφάκια του γιαλού να ομορφύνουν τη μέρα μας...
Ο ήλιος σήμερις μουλάρωσε.

Απόσπασμα, "Ζαχάρα, η θύελλα της καρδιάς'

Το δεύτερο ηλιοβασίλεμα ήταν στην Πάφο, αρχές φθινοπώρου. Στην Κύπρο το καλοκαίρι βαστούσε ακόμα ολοζώντανο. Είχα πάει για το γάμο του παιδιού μιας παιδικής μου φίλης. Κατεβήκαμε στο λιμανάκι της Πάφου. Ήταν γεμάτο τουρίστες. Χαρούμενο, όμορφο, πολύβουο. Για λίγο ξέκοψα από την παρέα και προχώρησα προς την άκρη του δρόμου. Κάποιοι Άγγλοι τουρίστες έτρεχαν κρατώντας στα χέρια τους φωτογραφικές μηχανές. Ήθελαν όλοι να προλάβουν το ηλιοβασίλεμα. Πάνω στους βράχους κάποιος έκανε γιόγκα. Πιο πέρα στις κοφτερές πέτρες νεαρά ζευγάρια, απομονωμένα, σφιχταγκαλιασμένα περίμεναν… ενώ η θάλασσα ζηλιάρα αγκάλιαζε κάθε τόσο τους βράχους, ζητώντας να βρει το δικό της ταίρι. Και τότε τον είδα!
Το πρόσωπο της Μύρα μεταμορφώνεται, αποκτά το δικό του φως.
-Ολόλαμπρος! Ολοφώτεινος! Ολοστρόγγυλος! Έπεφτε μέσα στη θάλασσα. Προχώρησα μέχρι την άκρη του βράχου. Λίγο πιο πέρα αντίκρισα μια μικρή εκκλησία. Φυσούσε ένας αέρας δροσερός, δυτικός, Πουνέντες. Ένα καΐκι περνούσε γεμάτο τουρίστες. Από μακριά ακούγονταν τραγούδια, ανακατεμένα με τον παφλασμό των κυμάτων που έσκαγαν με δύναμη στα μπλόκια του λιμανιού. Κοίταξα μέσα στην ψυχή της θάλασσας. Σκοτεινός ο βυθός της. Σκοτεινή, ανεξιχνίαστη και απρόβλεπτη η ψυχή της.
Τα βουνά της Πάφου βυθίστηκαν στο μούχρωμα. Λιγοστά τα φώτα στον ορίζοντα. Γονάτισα και προσευχήθηκα. Εκεί, στην άκρη των βράχων. Για όσα έζησα, για όσα ζω, για όσα θα ζήσω. Η ομορφιά καθαγίαζε τον τόπο. Ευχήθηκα βαθιά μέσα μου να ζήσω κι άλλα τέτοια ηλιοβασιλέματα.
Μάρθα Πατλάκουτζα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΩΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΕΣ

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΞΗΜΕΡΩΜΑ

''Μοίρα με προξένεψες τη θλίψη, ενώ σου ζήτησα την αγάπη. Τον γεύτηκα τον πόνο, λαχτάρησα τη χαρά. Νήστεψε η ψυχή από αγκαλιά, γεύτηκε τη μοναξιά. Μοίρα μου με μοίρασες..." (10/03/14, Μάρθα Πατλάκουτζα

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ !

Ίσως γι’ αυτό με πληγώνει, όταν οι άνθρωποι γύρω μου υποδύονται έναν ρόλο. Θέλουν να δείχνουν κάτι άλλο. Αυτό που τους συμφέρει. Κοιτούν την μάσκα με προσοχή, τη μελετούν με κάθε λεπτομέρεια και μετά τη φορούν. Ζουν τη δική τους αλήθεια μέσα στο ψέμα και την υποκρισία. Επόμενη στάση η προδοσία. Η λέξη που πονάει πιο πολύ για μένα. Έχει πολλά μέσα της. Το ψέμα, την εξαπάτηση, την υποτίμηση, την απόρριψη. Αυτό που με πλήγωσε πιο πολύ ήταν η απιστία του Άγγελου, η προδοσία του. Ειδικά σε στιγμές που ήμουν πολλή ευάλωτη. Έχασα την εμπιστοσύνη μου σε αυτόν χάνοντας πια την εμπιστοσύνη στον ίδιο μου τον εαυτό.
Είναι δυνατόν να υπάρχει αγάπη, όπου υπάρχει ψέμα και προδοσία; Διαθέτω, δυστυχώς ή ευτυχώς, έναν δυνατό και γρήγορο τρόπο αντίληψης, αν και όχι τόσο αισιόδοξο, από τον οποίο ο Άγγελος δεν μπόρεσε να ξεφύγει, δεν μπόρεσε να μου κρυφτεί. Όμως εξακολουθούσε σε όλα αυτά τα χρόνια να είναι το καταφύγιό μου. Και τώρα μετά από τόσα χρόνια γάμου, έρχομαι εγώ στη θέση του. Μόνο που εγώ, δεν έκρυψα τι κάνω και τι νιώθω. Τον καταλαβαίνω από τι τρικυμία περνάει, αλλά δεν μπορώ να τον βοηθήσω με κάποιον τρόπο, παρά μόνο ελευθερώνοντάς τον από εμένα. Αν είναι αυτό που θέλει πραγματικά.
Για χρόνια έκανα κακό στον εαυτό μου,ώστε να με προσέξει ο άντρας μου, να νιώσει ενοχές για την κατάσταση μου. Όμως ούτε έτσι με πρόσεξε. Έπρεπε να έρθει ο Salem για να με ξαναδεί μπροστά του, για να θυμηθεί πως υπάρχω. Αποφάσισε να με διεκδικήσει. Δεν κατάλαβα με ποιον τρόπο. Μερικά ακόμα λόγια ψεύτικα για να με ηρεμήσουν; Τα λόγια έρχονται και με βρίσκουν από μόνα τους, όχι όμως ο Άγγελος.
Ο έρωτας δεν ηρεμεί. Ο έρωτας καίει! Ο έρωτας είναι μια αχόρταγη φωτιά! Το χρυσάφι στη φωτιά φαίνεται… Μπορείς να ηρεμήσεις τη φωτιά και να δεις το χρυσάφι που είχες στα χέρια σου; Μπορείς να χαλιναγωγήσεις τη φωτιά; Λίγο αν ξεχαστείς, έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Κι εσύ, Άγγελε, με ξέχασες νωρίς. Καιρός να χάσω τον έλεγχο…
Με τι μετριέται ένας άντρας; Με το ύψος του, με το παράστημα του, με την ψυχή και την καρδιά του;
"Ζαχάρα, η θύελλα της καρδιάς'', Μάρθα Πατλάκουτζα

Μίλα μου

''Ο μεγαλύτερος δάσκαλος είναι η σιωπή.
Τη διαβάζουν, την αισθάνονται, τη γεύονται, τη ζωγραφίζουν
όσοι έχουν μάθει να την ακούν με προσοχή,
χωρίς να κρίνουν, επικρίνουν, κατακρίνουν.
Είναι εκείνη η μοναδική στιγμή που ακούς στο μυαλό σου
μυριάδες φωνές να απαιτούν από σένα την προσοχή σου.
Η σιωπή είναι αλήθεια και λύτρωση.
Σιωπώ. Σε ακούω. Μίλα μου.''

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Εκδρομή!! Εκδρομήηηηη, φωνάζαμε την πρώτη ημέρα του Μάρτη, την πρώτη μέρα της άνοιξης. Ακόμα και ο ήλιος συμμαχούσε με τις παιδικές μας φωνές στο προαύλιο του πέτρινου σχολείου. Ζουζουνίζαμε με την ελπίδα της εκδρομής στο πάρκο, μακριά από μαθήματα και βέργα. Οι δάσκαλοι με τα καλοκολαρισμένα πουκάμισα και οι δάσκαλες με τις φούστες που πάντα έπρεπε να είναι 5 εκατοστά κάτω από το γόνατο μας κοιτούσαν αυστηρά... Ψιθύριζαν αναμεταξύ τους και περίμεναν... Οι φωνές μας δυνάμωναν, η ελπίδα θέριευε, λίγο ακόμα και θα έλεγαν το ναι... Ο διευθυντής με σοβαρό ύφος έκανε νόημα να γίνει ησυχία. Και γινόταν... έσβηναν οι φωνές της ανταρσίας... κρεμόμασταν από τα χείλη του. " Αφήστε τις τσάντες και σε πέντε λεπτά κάντε γραμμές!! " έλεγε και χαμογελούσε κάτω από τα χιονάτα μουστάκια του. Τρελά χοροπηδητά, πολύχρωμα ζήτω και αγκαλιές... Θα ήταν μια ωραία μέρα. Δε θα χρειαζόταν να πούμε "Σώπα δάσκαλε, ν'ακούσουμε το πουλί που κελαηδά'' Καλό μας μήνα ! Άνοιξη καλώς όρισες!! (1/03/14 Μ.Π)